Helutek organizuje Sylwestra. Zaprosił już wszystkich swoich najlepszych kumpli – Delię, Matteo i małą Klarę. Może przyjdzie też Johann, ale Johann jest o cały rok starszy i nie bardzo chce się z Helutkiem bawić. W ogóle to Johann jest na Helutka nieźle wkurzony, bo kiedy Helutek się narodził, to Mama Johanna zaciągnęła go w Odwiedziny do Szpitala. A jak już byli w Odwiedzinach u Helutka, to Mama Johanna poszła zrobić siusiu i zostawiła Johanna samego z Helutkiem i Mamą na korytarzu. I właśnie wtedy Johann się strasznie wkurzył. No ale to przecież nie jest wina Helutka, że Mamie Johanna zachciało się siusiu!
Potem mieliśmy odwiedziny BaDziaWu, czyli Babci, Dziadka i Wuja Mata:
No i były Święta... Jedzenia tyle, że Mamie znowu urósł brzuch... Helutek jak zwykle dostał najwięcej prezentów... Tata nie chodził do pracy, tylko razem z Mamą do parku na Ślizgawkę... Helutek chodził z Babcią i Dziadkiem na spacerki, a Wuj w stresie biegał po sklepach...
No i już jesteśmy w domu - hurra!
Mama wystroiła dzisiaj Helutka w nową sukieneczkę (którą zresztą dostał od swojej Pratety - ale ten Helutek ma dobrze ze swoimi ciociami i babciami.. Tata skarży się już, że Helutek ma więcej ubrań od niego!) i urządziła mu sesję zdjęciową z Zabawkami:
Byli u nas o vikendu BaDeTe. Dovězli spoustu dárku - jsme radi, že mame velky byt, jinak nemohli bychom se kvůli darkom pochybovat!
Jak Mama wynudziła się już na KTG (Tata się nie nudził, bo zabrał ze sobą książkę. Przewidujący jest ten Tata, zabrać książkę do porodu...), przyszła ponownie Pani Położna. Mama z przerażeniem stwierdziła, że Skurcze się skurczyły, tzn. i zmalały i straciły na częstotliwości. Nie był to dobry znak dla Mamy, bo Mama przecież już od kilku godzin chciała rodzić! Pani Położna zawołała Panią Doktor, a Pani Doktor zawołała Pana Doktora. I jak już przyszedł Pan Doktor (Mama była już kompletnie skołowana kto jest kto, bo w międzyczasie przyszło jeszcze kilka Pań Położnych, które wyraźnie czyhały na Mamine KTG), to orzekł, że właściwie możemy jeszcze czekać na porządne Skurcze, ale on to by radził zaaplikować oksytocynę i podstawił Mamie Papier do Podpisania pod nos. Ale Mama głupia nie jest i od razu pyta, czemu on jej podstawia Papier do Podpisania pod nos? Pan Doktor zaczął wyjaśniać, trwało to dość długo i Mama zaczynała już się niecierpliwić – w końcu chciałaby już popatrzeć na swojego Helutka! A że wyjaśnienia brzmiały rozsądnie, Mama podpisała Papier, Pan Doktor wyszedł i za chwilkę wrócił z malutką pastylką. Mama pastylkę połknęła i ustaliła z Panem Doktorem, że przyjdzie na ponowne KTG o godzinie trzynastej. W między czasie Tata wdał się jeszcze w dyskusję z Panem Doktorem, kiedy tak właściwie tego porodu możemy się spodziewać i czy on zdążyłby jeszcze pojechać na chwilkę do pracy (bo ma jeden raport do skończenia...). Pan Doktor zapewnił Tatę, że może spokojnie do swojej pracy jechać, bo to jest historia na następnych kilka godzin, jeśli nie dłużej, i pewnie Mama będzie przychodziła po kolejne pastylki, bo przy pierwszej ciąży, to na jednej pastylce się nie kończy. No kurcze, Mama zapomniała zabrać książkę!
Tak więc Tata pojechał do pracy, a Mama zeszła do swojego pokoju, usiadła na łóżku i nastawiła się na dłuuugie czekanie. Minęła godzina dziesiąta...
Pół godziny później Mama na łóżku nie była już w stanie siedzieć. To znaczy siadała sobie na łóżku, a potem przychodził Skurcz i Mama od razu z łóżka zeskakiwała. A ponieważ Mama grzeczna jest i lekarzy się słucha, to Paniki nie urządza. Kazali wrócić na KTG o godzinie trzynastej, mamy dopiero jedenastą, więc Mama zaciska zęby i w pokoju siedzi!
Przed godziną dwunastą Mama nie była w stanie wydawać z siebie rozsądnych dźwięków, więc napisała krótkiego sms-a do Taty (że ma natychmiast wracać do szpitala!) i postanowiła pójść się zapytać, czy rzeczywiście ma czekać do godziny trzynastej, bo tak prawdę powiedziawszy, to ona już nie może tych bóli wytrzymać! No i wyszła z pokoju, co jakiś czas przystając i podpierając się ściany.
Pod salą z KTG okazało się, że wszystkie aparaty są zajęte i kazano Mamie „chwilkę” poczekać. W takich sytuacjach Mama zazwyczaj bywa agresywna, bo bardzo nie lubi, jak się ją lekceważy, ale ponieważ była już na pół zamroczona a Panie Położne biegały, jakby miały owsiki w pupie, to stanęła grzecznie (w na pól wyprostowanej pozycji) na korytarzu i czeka.
O godzinie dwunastej do szpitala dobiegł zdyszany Tata i zastał Mamę zgiętą w pół pod oknem na korytarzu. Strach pojawił się w jego oczach, ale Mama była jeszcze w stanie mu wyjaśnić, że pozycji pionowej nie jest w stanie już do dawna osiągnąć, ponieważ ją BOLI i żeby on poszedł tam zrobić jakąś awanturę, bo nie chcą jej wpóścić na KTG! Tata zaczął więc bojowo interweniować, a Panie Położne tylko trzasnęły mu drzwiami przed nosem i kazały czekać aż się zwolni aparat. Ale chwilkę później wpóściły i Mamę i Tatę do środka, podłączyły Mamę do KTG i uciekły (znowu im się pojawiły owsiki w pupie). Tylko że Mama nie była w stanie ani leżeć, ani siedzieć, ani stać w pionie i w dodatku zaczęła z siebie wydawać jakieś dziwne dźwięki, których nigdy wcześniej nie wydawała! Tatę wyraźnie zaczęło ogarniać Przerażenie, dawno zapomniał o swojej kamerze, aparacie i książce i zaczął biegać za biegającymi Paniami Położnymi, żeby jakoś tej Mamie pomogły.
I teraz nastąpi dygresja ze strony wszystko-wiedzącego narratora (bo na tym etapie to ani Mama, ani Tata nie zostali o tym poinformowani) – Helutek urodził się dokładnie na samym wierzchołku niemieckiego baby boom-u. Dlatego Panie Położne udawały głuche i nie zaprowadziły wydającej z siebie dziwne dźwięki Mamy na salę porodową – wszystkie pokoje były zajęte!
A potem przyszła jeszcze Pani Doktor, zbadała Mamę i powiedziała, że już jest 6 centymetrów rozwarcie i że zaraz Mama urodzi Helutka. Tata powykłócał się jeszcze chwilkę z kompletnie go ignorującymi Paniami Położnymi, zwolnił się sąsiedni pokój do porodu i podpierająca się na Pani Położnej Mama do niego przeszła.
A potem to już były tylko krzyki, krzyki i jeszcze raz krzyki... Och, dużo krzyków... Krzyyyków...
Początkowo Tata przy każdej Maminej próbie wypchnięcia Helutka na świat dzielnie trzymał Mamę za ręce, ale później już tylko kucnął w głowie łóżka i cichutko siedział. Mama podejrzewa, że chciał ocalić swoje ramiona przed wyrwaniem z zawiasów... Pani Położna proponowała nawet Tacie, żeby wyszedł na chwilkę na świeże powietrze, ale Tata dzielnie trwał na posterunku, skulony w głowie łóżka i tylko się modlił, żeby ten horror już się zakończył...
I w końcu Pani Położna oznajmiła, że widzi już Helutkową Główkę! Mama poczuła, jak główka wyszła na Świat! A zaraz za główką wypadła reszta Helutka!
Godzina 16:45, 5 października 2007, piątek
Frauen regieren die Welt - weißt doch jeder, oder? Als die Helenka ihren kleinen Freund Matteo am letzten Donnerstag getroffen hat, hat sich wohl auch der Spruch bestätigt :-)
Hey Matti, du muss noch vieeel essen…
Mama musi też wyjaśnić kilka Terminów:
KTG to nie żadna "Kontrola Twojej Głowy" (a tak na marginesie to Mama sugeruje użycie takowegoż aparatu w Polityce!), ani nie "Która Tkanka Gryzie" (gryźć nie potrafi nawet Helutek, brak odpowiedniej aparatury w Helutkowej Buzi), ani nawet nie "Kto Tu Gotuje" (pytanie jak najbardziej uzasadnione biorąc pod uwagę Podłe Szpitalne Jedzenie!). KTG to Wydruk Maminych Skurczy i Rytmu Helutkowego Serduszka (w skrócie KTG). Mama chodziła na KTG raz w tygodniu przez cały wrzesień, dlatego Aparatura w Szpitalu nie była w stanie jej zaskoczyć!...
A jeszcze Mama zapomniała napisać, że Niewyspana Pani Doktor zajrzała do Helutka (niektórzy to nazywają USG) i powiedziała, że Helutek waży
A teraz wróćmy do Historii…
Jest godzina piąta rano i Mama, bez Wód ale za to ze Skurczami, siedzi na swoim szpitalnym łóżku. Myśli sobie: - Skurcze są, zasnąć nie dam rady, trzeba się czymś zająć! Najpierw więc rozpakowała torbę, potem ubrała piżamkę i jak już nic więcej do roboty nie było, ułożyła się na łóżku i postanowiła zasnąć...
Zasnąć oczywiście nie mogła – no przecież ma Skurcze! I to coraz częstsze i silniejsze! Właściwie to już takie potężne Skurcze, jak to się Mamie wydaje... Potem jeszcze Mama usłyszała, jak zegar na wieży kościelnej wybija godzinę siódmą i... udało jej się zasnąć!
A przed ósmą przyszedł niewyspany Tata. Tata właściwie chciał natychmiast Rodzić, ale u Mamy Skurcze zelżały! I częstotliwość też spadła! Jak Mama powiedziała o tym Paniom Położnym, to one kazały najpierw Mamie w spokoju zjeść śniadanie i przyjść jeszcze raz. Więc Mama z Tatą znowu biegną piętro niżej (bo Sale Porodowe w Szpitalu są jedno piętro nad Pokojami Świeżo Upieczonych Mam. Mama dostała pokój 60a, nad którym była jedna Sala Porodowa. Mama potem często słyszała Krzyki i wtedy wymieniała tylko z Helutkiem znaczące spojrzenia) i jedzą śniadanie.
Przed godziną dziewiątą podłączyli w końcu Mamę do KTG (KTG jest zazwyczaj nudne, bo trzeba długo leżeć i nic się nie dzieje). Mama mówi do Pani Położnej: - Ale mam Skurcze! A Pani Położna jej odpowiada: - To nie są żadne Skurcze, przecież Pani jest jeszcze w stanie ze mną rozmawiać. A Mama myśli: - Niezła żartownisia z tej Pani Położnej! Ale zaczęła się lekko denerwować...
c.d.n.
Helutek staje się wyjątkowo rozmowny! W Towarzystwie! Bo jak jest sam z Mamą w domu, to jest grzeczny i cichutki jak myszka. No czasem się odezwie, zwłaszcza jak go Mama samego w pokoju zostawia, ale wtedy Mama go huśtnie i Helutek przegrywa walkę z Sennością. Ale jak Mama zabierze Helutka w Towarzystwo, to wtedy słychać już tylko Helutka!
Wszyscy podniecają się wagą Helutka. Wszyscy Helutka chwalą, że tak pięknie przybiera. Wszyscy ciągle pytają: - No to ile waży Helutek?
W szpitalu (a mamy już godzinę czwartą rano) dyżur miała znajoma Pani Doktor. Pani Doktor podłączyła Mamę do KTG, zrobiła wywiad i poszła, więc szczęśliwy Tata wyciągnął swoją kamerę i trochę sobie pokręcił. KTG wykazało lekkie skurcze i choć Mama była święcie przekonana, że skurcze lekkie nie są, to Pani Doktor powiedziała, że takie skurcze to pryszcz i żeby Mama poszła do swojego pokoju i spróbowała zasnąć, bo będzie jeszcze potrzebować baaardzo dużo siły. W dodatku Pani Doktor wbiła igłę w Mamy rękę! Mama sobie myśli, że ta Pani Doktor to chyba niewyspana jest, no bo jak tu zasnąć, kiedy Mama ma Skurcze i igłę w ręce! Mama zrozumiała Panią Doktor dopiero kilka godzin później, kiedy rzeczywiście potrzebowała Wszystkie Swoje Siły (Mama nigdy wcześniej nie potrzebowała Wszystkich Swoich Sił), żeby urodzić Helutka. Ale Mama jest na razie w pokoiku z KTG i nie bardzo rozumie, co ta niewyspana Pani Doktor do niej mówi (nikt rozsądny przecież nie będzie spać, jak ma Skurcze!).
Mama nie ma czasu pisać na Blogu, bo chodzi z Tatą na Imprezy. A ponieważ Helutek jest jeszcze Mały, to na Imprezy nie chodzi, tylko zostaje w domu z Babcią.
Zasapana i zdenerwowana Mama leżała cichutko i czekała na kolejne skurcze, a tu nic! Dlatego też Mama postanowiła o Skurczu nikomu nie mówić – Mama bardzo nie lubi, jak się urządza Panikę...A potem nadeszła Noc! Mama, która zdąrzyła już zapomnieć o Skurczu i twardym Brzuchu, obudziła się koło godziny drugiej. Zachciało się jej siusiu. W toalecie zorientowała się, że to nie siusiu, tylko taka Helutkowa zmyłka – Helutek lubił się z Mamą droczyć, konsekwentnie i z upodobaniem naciskał na Mamy pęcherz (w inne narządy też sobie lubił czasami kopnąć, ale pęcherz był dla Helutka zdecydowanym faworytem), dlatego Mama generalnie większą część dnia spędzała w toalecie. No więc jak Mama odkryła już Helutkowy żart, to wróciła spokojnie do łóżka i zasnęła...
I wtedy z Mamy zaczęła wypływać WODA! I Mama już wiedziała, że to nie żadne Przeczucie, tylko Znak, i obudziła Tatę. Świeżo obudzony Tata zaczął wykazywać Oznaki Paniki (czego Mama bardzo nie lubi), więc Mama zadzwoniła do Szpitala. W telefonie odezwała się bardzo miła Pani Położna, rozwiała wszelkie Oznaki Paniki i powiedziała, że jeszcze jest dużo czasu. Mama poszła się wykąpać, wymodelowała sobie włosy (no przecież będzie pozować do zdjęć!) i zaczęła się zastanawiać nad makijażem (żeby się przypadkiem nie rozmazał, jak by to potem na zdjęciach wyglądało!). Tata spakował Mamie szpitalną torbę i szczęśliwy zajął się świeżo zakupioną (z myślą o Helutku) kamerą. Potem pstryknął kilka zdjęć (całe szczęście, że Mama ułożyła sobie włosy!) i poszedł po samochód.
W samochodzie pojawiły się pierwsze Skurcze! A Mama szczęśliwa i święcie przekonana, że już za chwilkę będzie mieć w ramionach swoją Helenkę...
c.d.n.
PS. Zdjęcie pt. Jedziemy reodzić Helenkę!
Dzisiaj Helutek kończy swój pierwszy miesiąc! Aby uczcić ten doniosły moment, Mama postanowiła opisać Krótką Historię Helutkowego Przyjścia Na Świat...
Helutek lubi sobie czasami pospać. Ale jak tu spać, podczas gdy Mama z Tatą ciągle jeszcze urządzają Mieszkanie. A ponieważ w Mieszkaniu mieszka też Helutek, wiec i on dołączył do Grupy Wybierającej Meble. Dzisiaj zakupiliśmy lampę do przedpokoju i wazę do dużego pokoju. A zakupy, jak prawie każda czynność, wpędzają Helutka w głęboki sen...
Helutek zaprzyjaźnił się ze Smokami. Smoki są dwa - jeden z Kotkiem i jeden z Motylkiem. Helutek przykleja się do Smoka, gdy go czasami dopadają Bóle Brzuszka. Gryzienie Smoka jest wtedy tak wyczerpujące, że wpędza Helutka w głęboki sen. Dlatego i Mama, i Tata, i Helutek zgodnie twierdzą - nie taki Smok straszny...
Nic tak nie pomaga na Helutkowe Kolki, jak przywiązanie go do Mamy. Helutek wsłuchuje się wtedy w serduszko Mamy, Helutkowy brzuszek pracuje i nawet po kilka Beków udaje nam się z niego wydobyć. Mama musi jeszcze poćwiczyć wiązania, ale coraz bardziej przekonuje się do Chusty. W ten sposób Helutka ma cały czas koło siebie i co jakiś czas może pocałować jego maleńką główkę...
